Biało-czerwoni niebiesko-biali

Wszystko zaczęło się od Edmunda Białasa. Członek legendarnego tercetu A-B-C pojawił się w podstawowym składzie reprezentacji Polski na towarzyskie spotkanie rozegrane w Sofii z Bułgarią (1:1) i dzięki temu 4 kwietnia 1948 roku stał się pierwszym reprezentantem kraju występującym w tym czasie barwach kolejarskiego klubu z Dębca (wtedy obecnego na piłkarskiej mapie kraju jeszcze jako KKS Poznań – przyp. red.). Jednak na pierwszego gola lechity z orzełkiem na piersi trzeba było czekać jeszcze cztery lata i jego autorem był oczywiście Teodor Anioła. 21 września 1952 roku najlepszy strzelec w historii Kolejorza dwukrotnie pokonał bramkarza NRD. Polacy ostatecznie wygrali towarzyski mecz rozgrywany w Warszawie 3:0, a trafienia te były jedyny golami Anioły w reprezentacji (liczba jego występów w kadrze zatrzymała się jedynie na siedmiu starciach – przyp.red.).

Pierwszym piłkarzem Lecha, który wystąpił w reprezentacyjnym meczu o punkty był Włodzimierz Wojciechowski. Napastnik poznańskiego klubu w marcu 1973 roku pojawił się na placu gry na początku drugiej połowy eliminacyjnego spotkania z Walią. Niestety starcie w Cardiff zakończyło się porażką biało-czerwonych 0:2, ale jak dobrze wiemy, ostatecznie reprezentacja Polski prowadzona przez trenera Kazimierza Górskiego pojechała na Mistrzostw Świata do Niemiec i zajęła na nich trzecie miejsce. Jednak pierwszym lechitą, który zdobył bramkę w meczu o punkty był Janusz Kupcewicz. Zdobywca brązowego medalu na mistrzostwach świata w Hiszpanii w 1982 roku trafił w wygranym meczu eliminacyjnym do Euro 1984 z Finlandią (3:2).

Pierwszym piłkarzem, który przekroczył magiczną liczbę dziesięciu występów w kadrze, będąc równocześnie zawodnikiem Kolejorza był bramkarz Piotr Mowlik. Łącznie ma on na swoim koncie siedemnaście takich starć rozegranych w latach 1979-81. Z kolei jako pierwszy liczbę dwudziestu meczów w kadrze w niebiesko-białych barwach przekroczył Mirosław Okoński, który pomimo swoich nieprzeciętnych umiejętności w tym czasie, zdobył tylko jedną bramkę z orzełkiem na piersi i miało to miejsce w 1983 roku w towarzyskim starciu z Bułgarią (3:1). Jednak jeżeli spojrzymy na kolejny próg, czyli trzydzieści rozegranych meczów, to ten pułap jako pierwszy osiągnął obrońca Kolejorza, Krzysztof Pawlak.

Jest on równocześnie pierwszym piłkarzem Lecha Poznań, który wystąpił w biało-czerwonych barwach na jednej z dwóch najważniejszych imprez piłkarskich na świecie. Działo się to dokładnie na Mundialu w Meksyku w 1986 roku, a lechita zagrał w wygranym meczu z Portugalią (1:0) oraz przegranym z Anglią (0:3). Na kolejnego takiego piłkarza trzeba było czekać aż do Mundialu w 2006 roku, kiedy to na ostatnią chwilę do kadry trenera Pawła Janasa załapał się Bartosz Bosacki, zastępujący kontuzjowanego Damiana Gorawskiego. Ostatecznie okazało się, że "Bosy" rozegrał dwa mecze: z Niemcami (0:1) oraz Kostaryką (2:1). Jednak co najważniejsze, w drugim z tych spotkań zdobył obie bramki dla biało-czerwonych, dzięki czemu do dzisiaj jest autorem jedynych niebiesko-białych goli na dużej imprezie piłkarskiej. Ostatnim graczem Kolejorza, który miał zaszczyt reprezentować Polskę na takiej imprezie był Rafał Murawski. "Muraś" najpierw rozegrał dwa spotkania na Euro 2008 w Austrii i Szwajcarii (wystąpił w starciach z gospodarzami w Wiedniu i z Chorwacją), a następnie zagrał we wszystkich trzech meczach Polaków na domowym Euro 2012.

I to właśnie nieustępliwy środkowy pomocnik jest piłkarzem, który rozegrał najwięcej meczów w reprezentacji Polski występując równocześnie w barwach Lecha Poznań (38). Za nim plasują się wcześniej wspomniany Krzysztof Pawlak (31), obrońca Damian Łukasik (27) oraz Robert Lewandowski (23), który równocześnie ma na swoim koncie najwięcej bramek w historii reprezentacji Polski jako piłkarz Kolejorza (6).

Reprezentanci Polski w niebiesko-białych barwach: